Aki Kaurismäki retrospectief: Le Havre

19 maart

Op droogkomische manier vertelt deze film over de schoenenpoetser Marcel Marx, die in Le Havre zijn leven bij elkaar sprokkelt. Dan duikt de Afrikaanse immigrant Idrissa op, op zoek naar Groot-Brittannië.  Marcel Marx besluit Idrissa verder te helpen.

Mogelijk schadelijk tot 12 jaar Discriminatie Grof taalgebruik


Koop nu een kaartje

In een achteraf liggend straatje in een volkswijk van Le Havre leeft schoenenpoetser Marcel Marx samen met zijn vriendin Arletty. Hij sprokkelt zijn leven bij elkaar, net als de andere bewoners van deze buurt in de Franse havenstad. Hier hangt nog een melancholieke zweem van de jaren vijftig. Dan duikt de jonge Afrikaanse immigrant Idrissa op. Idrissa is op zoek naar Engeland, maar dat is aan de andere kant van de oceaan, legt Marcel Marx uit. Idrissa wordt gezocht door de politie, en Marcel Marx besluit de jongen verder te helpen. De hele buurt steunt Marcel Marx.

Niets is eenvoudiger dan deze film. Echter, de Finse filmmaker Aki Kaurismäki (THE MAN WITHOUT A PAST, THE MATCH FACTORY GIRL) weet zijn simpele verhaal op zulk een originele wijze te vertellen, dat het sprookje de absurditeit van de moderne werkelijkheid laat zien. Een hoopvolle film over “immigratie”, zonder een zware steen op de maag.

Na twee of drie shots is de droogkomische stijl van de meester herkenbaar. Dit komt terug in het houterige acteerspel en de simpele dialogen, en in de interieurs die ondanks de vrolijke kleuren grauwgrijs aandoen. Deze kale triestheid heeft toch een komische ondertoon – een visuele humor die Kaurismäki misschien deelt met Roy Andersson of Alex van Warmerdam. Daarnaast lijkt alles in LE HAVRE plaats te vinden in de versleten jaren vijftig, met politie-inspecteurs in lange regenjassen, haast weggelopen uit een Franse politiefilm (van bijvoorbeeld Jean-Pierre Melville). Niettemin: het enige dat niets melancholieks verdient in Kaurismäki’s sprookje zijn de moderne wapens van de hedendaagse Franse politie.