Alcarràs (laatste week)

Vanaf donderdag 18 augustus

Met haar tweede speelfilm, een teder, sociaal bewogen portret van een boerenfamilie in Catalonië, won Carla Simón de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn. Deze nostalgische ode aan het traditionele Spaanse plattelandsleven plaatst subtiele vraagtekens bij de vooruitgang.

Mogelijk schadelijk tot 12 jaar Grof taalgebruik


Koop nu een kaartje

Perziken of zonnepanelen, wat levert uiteindelijk meer op? Het lot van de familie Solé ligt beklonken in de uitkomst van deze koele berekening. De grondeigenaar overweegt namelijk hun perzikenboomgaard te verkopen. Hoewel ze al generaties lang het land bewerken, lijkt het in de Spaanse burgeroorlog gemaakte gentlemen’s agreement te zijn ingehaald door de wetten van de moderne tijd. In het zicht van het naderende einde van het boerenbedrijf zijn de reacties verschillend; waar de een veranderende tijden accepteert, trekt een ander protesterend ten strijde. De kinderen lijken zorgeloos, maar vermoeden van alles.

 

Net als haar debuut Summer 1993 keert de regisseur terug naar haar geboortegrond. Ook de acteurs zijn streekgenoten, niet-professionele acteurs die als geen ander weten wat het is om op het land te werken, en het dreigen te verliezen. Samen vormen ze een doorsnee van drie generaties boerenfamilie, van kinderen tot grootouders.

 

Bij de première van de film op het filmfestival van Berlijn werd regisseur Carla Simón geprezen om de manier waarop ze haar subtiele, warme portret van het Catalaanse boerenleven een plaats weet te geven binnen het genre van sociaal-realistisch drama. “Carla Simón’s film is het bewijs dat fictie soms het krachtigste middel is om de waarheid te onthullen”, schreef vakblad Variety.