De dertienjarige Leo en Remi zijn vrienden zolang ze zich kunnen herinneren. Ze zijn onafscheidelijk, al sinds hun kinderjaren. Ze brengen veel tijd samen door, slapen in hetzelfde bed en beleven een natuurlijke, spontane intimiteit, waarbij de borstkas van de een de ander tot kussen kan dienen. De vriendschap is vrolijk, intens en bovenal onafscheidelijk.
We leren de jongens kennen tijdens een zomerdag op het Belgische platteland: badend in goudgeel licht scheuren ze op hun fietsen door de bloemenvelden. Na de zomer begint een nieuw schooljaar, voor het eerst naar de middelbare school. Daar trekt hun volstrekt natuurlijke intimiteit, de fysiek ontspannen manier van omgang de aandacht. De jongens komen tot de ontdekking dat wat voor hen gewoon is, bij anderen vragen oproept.
Als enkele klasgenoten lacherige opmerkingen maken over hun innige vriendschap, zorgt dat vooral bij Léo voor onzekerheid. Hij begint afstand te nemen van Remi. Daardoor is Rémi in verwarring; heeft hij iets gedaan wat Léo heeft gekwetst?
Lukas Dhont (Gent, 1991) maakt met Close een tedere en aangrijpende film over vriendschap en verantwoordelijkheid. Het is een zintuiglijke film die je de fragiele leefwereld van onzekere tienerjongens in trekt, met levensecht acteerwerk van een piepjonge cast. De film ging in wereldpremière tijdens het filmfestival in Cannes, waar de film werd bekroond met de prestigieuze Grote Prijs van de Jury.
Ook zijn debuutfilm Girl (2018), over een jonge transgender ballerina, was op het festival van Cannes opgevallen en beloond met de Camera d’Or-prijs. Een knappe prestatie voor een jonge regisseur.