De cultclub van Lumen is terug van weggeweest. Een paar keer per jaar neemt de cultclub je mee op ontdekkingsreis naar de obscure uithoeken van de cinema: films die niet snel te zien zullen zijn in het reguliere programma van het filmhuis, maar om uiteenlopende redenen de aandacht verdienen van elke rechtgeaarde filmliefhebber. En Lumen zet nog een stapje meer: de cultclub draait niet alleen bijzondere films, maar plaatst deze ook in hun culturele en historische context.
Op zaterdag 13 mei draaien we Bad Black (2016), een no-budget film van de Oegandese Wakaliwood-studio. Bad Black is een unieke combinatie van martial arts, misdaad en maatschappijkritiek. De film vertelt het verhaal van Bad Black, geboren in de sloppenwijken van Kampala, slachtoffer van kinderarbeid en uitgegroeid tot zware beroepscrimineel. Haar missie: wraak nemen op de door en door slechte multimiljonair Hirigi, de man die haar levensloop bepaalde.
Het verhaal van regisseur Isaac Nabwana en zijn Wakaliwood-studio is bijzonder. Als klein jongetje al was Nabwana dol op film en nadat hij in 2005 een computercursus editen had gevolg, richtte hij Ramon Film Productions op, genoemd naar zijn oma’s Ramona en Monica. Bekend werd hij met zijn film Who Killed Captain Alex? (2010), waarin crimefighter kapitein Alex het opneemt tegen de alomtegenwoordige misdaadbendes in het land. De handelsmerken van Wakaliwood – goede kung fu, slechte special effects – zijn in Captain Alex meteen volop te zien. Regisseur Nabwana hield er de bijnaam ‘de Oegandese Quentin Tarantino’ aan over.
Als regel spelen Nabwana’s films zich af in en rond Wakaliga, een sloppenwijk van de Oegandese hoofdstad Kampala. De productiebudgetten zijn absurd laag – geschat tussen de 65 en 200 dollar – maar dat wordt meer dan goed gemaakt door de liefde en het onstuitbare enthousiasme waarmee ze zijn gemaakt. Dat ontgaat het filmpubliek en de critici niet. Op diverse festivals gingen Wakaliwood-films aan de haal met de publieksaward. Filmblad Variety omschreef Bad Black als ‘een uitzinnig vermakelijke mix van genres’, The Washington Post noemt Nabwana’s films ‘een overwinning van de verbeelding op de middelen’.
Hilarisch in Nabwana’s films zijn de voice-overs van VJ Emmie, die de gebeurtenissen in de films van commentaar voorziet. Het is typische couleur locale, want de VJ is in Oegandese bioscopen een vertrouwde verschijning. VJ Emmie is de onzichtbare ster van Wakaliwood, zelfbenoemd home of da best of da best movies.
Ondanks het succes gaat het leven van een Oegandese filmmaker niet altijd over rozen. Een van Nabwana’s allereerste films, Tebaatusasula, ging voor altijd verloren toen zijn harde schijf crashte tijdens een stroomstoring. Een remake, Tebaatusasula: Ebola, staat al jaren op de planning.