Als kijker volg je de studenten die een jaar van hun studie opofferen, en de uitdagingen waar zij tegenaan lopen tijdens het bouwen van een zonneauto. Daarnaast biedt de documentaire een ultiem inkijkje in het Delftse studentenleven anno nu. Op de achtergrond zijn de nog veel grotere vragen voelbaar: zijn voertuigen op zonne-energie de toekomst? Kunnen we hiermee de energietransitie versnellen? En kunnen we de race tegen klimaatverandering eigenlijk nog wel winnen?
Nuna is de beroemde zonneauto waarmee de TU Delft sinds 2001 maar liefst acht keer de World Solar Challenge won. Sinds 2001 werd er voor iedere editie van de tweejaarlijkse World Solar Challenge een nieuwe Nuna gebouwd (met uitzondering van de coronajaren) en meegedaan met deze wereldwijde competitie voor zonneauto’s. De Nuna rijdt volledig op zonne-energie. De theoretische topsnelheid ligt op 180 km/u. De gemiddelde snelheid over de trajecten is 100 km/u. Inmiddels staat de Nuna 12 al klaar om in oktober 3.000 kilometer door Australië te gaan racen.
Over de documentaire:
“Het team van Nuna 11 had een bijzonder lastig jaar, door corona en andere tegenslagen; toch is het ze gelukt om een auto te bouwen. Ze hebben een veerkracht laten zien die ongekend is. Daar konden wij iets van leren: crisismomenten goed benutten, alles wat tegenzit als een kans zien, en er niet aan onderdoor gaan… Dat is wat een team een winnend team maakt.” – Lennart Hessels is teamleider van Nuna 12.
“Vaak zijn making of-video’s een beetje cliché, ze laten alleen de successen zien. De werkelijkheid is niet zo makkelijk en eenduidig. Deze techniek [rijden op zonne-energie] is nog enorm in ontwikkeling, het is echt nog heel nieuw. De eerste vliegtuigen zijn ook niet vlekkeloos opgestegen. Dat vind ik juist ook heel mooi, om het proces te zien. Daarnaast was de inzet en bevlogenheid van de studenten ongelooflijk, daarvan was ik echt onder de indruk.” – Bram van Splunteren maakte onder andere naam bij de VPRO met muziekdocumentaires in de jaren ’80 over de Red Hot Chili Peppers en het Paradiso-concert van Nirvana, daarnaast maakte hij fictie en schreef voor de Volkskrant, Vara en Humo.
“De meeste mensen kennen de Nuna alleen van het nieuws of ze zien het een keer op socials; maar wat erachter zit, hoe het gemaakt wordt, het hele proces, dat zie je normaal niet. Dit is echt een kijkje in de keuken!” – Caroline Smulders, teamlid Nuna 11 en komt voor in de documentaire.
“Je bent er echt bij. Goed om te zien zeg! Een práchtig document.” – Uit het juryrapport van de Gouden Reiger, een Nederlandse filmprijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste film die in opdracht is gemaakt óf met een duidelijk doel voor een specifieke doelgroep.
“Dansen in de woestijn” is het product van een groep jeugdige makers. Deze long play-documentaire bevat prachtige muzikale ondersteuning met stukken van componist Carlos Henrique Jacques Anderson. Bram van Splunteren is als co-regisseur bij de film betrokken, en de Delftse Adam Klugkist nam een groot deel van de organisatie en montage voor z’n rekening. Giovanni de Deugd verzorgde de kleurcorrecties en vanuit TU Delft waren projectmanagers Dave en Dimmy van meet af aan onderdeel van het creatieve proces.
“Dancing in the Desert” is the product of a group of creators who worked with youthful enthusiasm. This long-play documentary features beautiful musical support with pieces by composer Carlos Henrique Jacques Anderson. Bram van Splunteren is involved in the film as co-director, and Delft-based Adam Klugkist took care of much of the organization and editing. Giovanni de Deugd handled the color corrections, and from TU Delft, project managers Dave and Dimmy were part of the creative process from the beginning.