In a Lonely Place van regisseur Nicholas Ray (Rebel Without a Cause) is de enige film waarin twee grote iconen van de film noir, Humphrey Bogart en Gloria Grahame, samenkomen. Bogart is Dixon Steele, een scenarioschrijver met een opvliegende aard, Grahame is zijn buurvrouw, die een ontlastende verklaring aflegt als hij verdacht wordt van een moord. Als opening van zijn vorig jaar verschenen boekje Film noir. Een ode beschrijft Kevin Toma een van de sleutelscènes uit de film:
‘Het lijkt een onschuldig etentje. Maar de held van In a Lonely Place (1950), Hollywoodscenarist Dixon Steele, is stiekem niet voor de gezelligheid uitgenodigd door vriend Brub Nicolai en diens echtgenote Sylvia. Nicolai onderzoekt als rechercheur de moord op een vrouw, en Steele, de laatste die haar in leven heeft gezien, is zonder het te beseffen de hoofdverdachte. Terwijl je (vrijwel) zeker weet dat Steele het niet heeft gedaan, gaan de andere personages van In a Lonely Place steeds sterker twijfelen aan zijn onschuld.
Steele maakt het alleen maar erger. Aan de eettafel vraagt Nicolai aan Steele hoe de moord volgens hem heeft plaatsgevonden. Steele geeft zich spontaan over aan een reconstructie, waarbij hij niet alleen zijn eigen fantasie gebruikt (‘lk heb tientallen mensen gedood – in films’) en zijn tafelgenoten inzet als acteurs. Terwijl hij Nicolai instrueert om zijn vrouw half te wurgen (‘Druk harder, harder!’), fokt hij ook zichzelf flink op. Dat merk je dankzij de indrukwekkend akelige vertolking van hoofdrolspeler Humphrey Bogart, en doordat regisseur Nicholas Ray en cameraman Burnett Guffey een subtiele spot op diens ogen zetten. Het schijnsel lijkt uit Steele zelf op te gloeien: licht als symptoom van een innerlijke, nauwelijks te beteugelen duisternis.
Al heeft Steele de vrouw niet vermoord, hij had het wel kunnen doen. Dat besef maakt In a Lonely Place zo spannend en zo triest. Je wilt als toeschouwer aan Steeles kant staan en toch begrijp je waarom de andere personages op hem afketsen, waarom ze doodsbang voor hem worden en hem ondanks alles als de dader gaan beschouwen. Die eenzame plek uit de titel, dat is Steele zelf.’