Deutsches Kino: Freies Land

donderdag 15 december 2022 (eenmalig)

Voormalig Oost-Duitsland, 1992. Twee politieagenten met een verschillende achtergrond onderzoeken de verdwijning van twee tienermeisjes in een afgelegen dorpje. Zijn ze weggelopen, of is er meer aan de hand? Uiterst sfeervolle Krimi met nogal duistere thematiek, personages en bijpassende beelden.



Koop nu een kaartje

Het is 1992, twee jaar na de val van de Muur. Boven Oost-Duitsland zweeft nog de vage hoop op een rooskleurige toekomst, maar op de grond heerst vooral teleurstelling door de massale fabriekssluitingen, loonkortingen en gebrek aan perspectief. Voor politiecommissarissen Patrick Stein (Trystan Pütter) en Markus Bach (Felix Kramer) is de verdwijning van twee tienerzusjes uit een afgelegen dorpje vlakbij de Poolse grens dan ook niet zo vreemd: die zullen wel van huis zijn weggelopen en naar het westen gevlucht. Als de mishandelde lichamen van de twee meisjes opduiken begint het sporenonderzoek pas echt. Er blijken meer meisjes uit het dorp te zijn verdwenen, maar de bewoners zitten duidelijk niet te wachten op deze twee commissarissen. Het is een plaats vol duistere geheimen.

Meer nog dan alleen een sfeervolle Krimi is Freies Land een treffend en veelzeggend portret van de maatschappelijke en politieke verhoudingen in de voormalige DDR in de eerste jaren na de Wende, toen het oude nog niet was verdwenen en het nieuwe nog niet begonnen. Een unheimisch, wetteloos tussenrijk met veel wantrouwen tussen de Ossies en de Wessies, ook tussen de beide rechercheurs van wie de één vanuit Hamburg naar het voor hem onbekende oosten is gestuurd en de ander een Stasi-verleden heeft. Ze zijn totaal verschillend, maar toch leren ze elkaar waarderen.

Regisseur Christian Alvart liet zich voor zijn film inspireren door de Spaanse thriller La isla minima van Alberto Rodriguez uit 2014, waarin aan de hand van een politieonderzoek een portret wordt geschetst van het Spanje van de post-Franco tijd. De plot, de hoofdpersonages en de visuele stijl van de film bleken moeiteloos naar een Duits kader te kunnen worden omgezet, alleen moest voor een passende entourage worden uitgeweken naar Oekraïne waar nog genoeg slechte wegen, troosteloze dorpjes en ingestorte huizen te vinden waren. Alvart’s versie duurt zo’n 25 minuten langer dan het origineel, en die extra tijd besteedde hij aan het verder uitdiepen van zijn personages en een intensivering van de sfeertekening. Dat komt zijn film zeker ten goede.

La isla minima is speciaal voor deze gelegenheid nog een keer te zien op zondag 18 december.

Deutsches Kino wordt georganiseerd in samenwerking met het Duitsland Instituut Amsterdam en het Goethe-Institut.