Grosse Freiheit

Vanaf  donderdag 17 maart 2022

In het naoorlogse Duitsland wordt de homoseksuele Hans keer op keer opgesloten. Zijn enige houvast in het leven is zijn celgenoot Viktor, een veroordeelde moordenaar. De wederzijdse afkeer verandert gaandeweg in liefde.

Mogelijk schadelijk tot 16 jaar Seks Grof taalgebruik


Koop nu een kaartje

Tien jaar na zijn debuut Stilleben legt de bekroonde Oostenrijkse regisseur Sebastian Meise het tragische lot van homoseksuelen in naoorlogs Duitsland bloot in Grosse Freiheit, dat op het festival van Cannes bekroond werd met de Un Certain Regard-juryprijs.

 

De Tweede Wereldoorlog zit erop, ook voor de Duitse Hans (Franz Rogowski). Hij heeft Auschwitz overleefd en droomt van vrijheid. Maar die krijgt hij niet: hij wordt keer op keer in de cel gegooid door de politie. Hans is de ultieme verpersoonlijking van de man die ‘zonder dat hij iets kwaads had gedaan op een morgen werd gearresteerd’, om de beroemde openingszin van Kafka’s Het proces te citeren. Hans’ ‘misdaad’ is het hebben van homoseksuele relaties. Volgens paragraaf 175 van het Duitse wetboek is dat ‘onzedelijk gedrag’ en dus strafbaar (deze wet werd pas in 1994 (!) volledig geschrapt).

In drie door elkaar lopende tijdslijnen (1945, 1957 en 1968) komt Hans steeds opnieuw in dezelfde zwaarbewaakte gevangenis terecht na homoseksuele handelingen. Wat hem vooral wordt aangewreven is dat hij op heterdaad wordt betrapt.

In de gevangenis wordt Hans in een cel gezet met de veroordeelde moordenaar Viktor (Georg Friedrich). De wederzijdse afkeer maakt langzaam plaats voor liefde.

 

Waarom Duitsland na de overwinning van de geallieerden zo onverdraagzaam bleef wordt niet uitgediept. Meise schuwt de clichés van de ‘gevangenisfilm’ niet, maar geeft er zijn eigen draai aan: schermutselingen op de binnenplaats, nachten in eenzame opsluiting en toespelingen op een mogelijke ontsnapping passeren stuk voor stuk de revue. Tegelijk is de film niet alleen zwaarmoedig: we zien ook frivoliteit en een behoorlijke portie seks.