Dit afwisselend geestig en hartverscheurend speelfilmdebuut van Panah Panahi is een tragikomische roadmovie over een gezin dat met onduidelijke bestemming door weidse Iraanse landschappen rijdt
Auto’s spelen een belangrijke rol in de Iraanse cinema. Ze vervullen de functie van een ‘safe space’, een plek waar mensen even vrij zijn, en niet gecontroleerd worden door het autoritaire Iraanse regime. Hit the Road volgt een gezin – een zwijgzame volwassen zoon achter het stuur, moeder op de passagiersstoel, vader met één been in het gips en een ontembare zesjarige stuiterbal op de achterbank – dat met hun auto door een desolaat landschap rijdt. Er wordt gekibbeld en luid gezongen. Moeder probeert de stemming luchtig te houden, maar gaandeweg wordt duidelijk dat dit geen gezellig familie-uitje is, maar een afscheidsreis. De kijker huilt en lacht mee met het viertal dat een ongewisse toekomst tegemoet gaat, en laat zich betoveren door de jongste telg, met onweerstaanbare energie gespeeld door supertalentje Rayan Sarlak.
Panah Panahi is de zoon van de filmmaker Jafar Panahi (Taxi Teheran), de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod gekregen heeft. Er zijn overeenkomsten tussen het werk van vader en zoon, maar het heerlijk onstuimige Hit the Road is tegelijkertijd duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem. Met de nodige humor schetst de film een gevoelig portret van een gezin dat de pijn van een naderend afscheid wanhopig wil uitstellen.