La haine is eindelijk weer te zien, nu in een gedigitaliseerde, geremasterde versie, en is nog even actueel als toen, in zijn weergave van verloederde stadswijken waarin rebellerende jeugd die zich nergens iets van aantrekt voortdurend in conflict komt met politie die alle middelen geoorloofd acht om hen in bedwang te houden.
De film speelt zich af in een van de banlieues rond Parijs, en volgt vierentwintig uur de levens van drie jonge mannen die dromen van een betere toekomst of de hoop daarop allang opgegeven hebben, gespeeld door Vincent Cassel, Hubert Koundé en Saïd Taghmaoui. De afgelopen nacht vonden weer hevige rellen plaats, waarbij de politie zich uitleefde op een van hun vrienden, die nu comateus in het ziekenhuis ligt. De volledig uit onvrede en testosteron bestaande Vinz zweert wraak op de politie, de veel rustiger Hubert, wiens boksschool is afgebrand tijdens de rellen, probeert hem in bedwang te houden, en Saïd staat tussen hen in en lijkt alles net iets minder zwaar op te vatten. Intussen is er een sterke spanningsboog rond een revolver die een van de politiemannen die nacht in de wijk is verloren.
Het op werkelijke politie-escalaties gebaseerde La haine bevat veel geweld, of vooral de dreiging met geweld, refereert aan Taxi Driver (inclusief ‘You Talkin’ to Me?’-hommage), en doet qua structuur denken aan Do the Right Thing, waarin eveneens meerdere personages worden gevolgd tijdens een dag waarop onderhuidse (raciale) spanningen continu dreigen te escaleren. De drie vrienden zijn van verschillende afkomst (Joods, Arabisch, zwart), maar delen een gemarginaliseerd en perspectiefloos bestaan. Ze zitten vast in een vicieuze cirkel: de politie wantrouwt hen, zij wantrouwen de politie, en beide kanten zien in de kleinste aanleiding een reden om geweld te gebruiken.
La haine bevat gelukkig ook veel humor en absurde momenten (dwaalt er nu echt een loslopende koe door de straten, en is het mogelijk de lichtjes van de Eiffeltoren uit te schakelen met een vingerknip?), en ziet er indrukwekkend uit in prachtig zwart-wit met helikoptershots en dolly zooms. Kassovitz, die de regieprijs won op Cannes, zou daarna nooit meer een zo krachtige film maken. De prominent in beeld komende reclameboodschap ‘Le monde est à vous’ is een wrange voor Vinz, Hubert en Saïd: de wereld bekommert zich niet om hen, heeft geen weet van hen. La haine deed in dat opzicht veel voor de bewustwording, maar helaas doet het geschetste beeld van de banlieues en de steeds oplaaiende strijd tussen jongeren en gezagsdragers niet gedateerd aan. Ze beschikten nog niet over mobiele telefoons of social media, maar wat in 1995 plaatsvond is in 2021 nog even reëel.