lumen is a clean WordPress theme free WordPress theme developed by myThem.es

Met Mes

vanaf donderdag 14 april 2022

Overdadig vormgegeven satire over de jonge Yousef die een dure zonnebril wil, maar daar geen geld voor heeft en daarom een camera steelt. Het slachtoffer is een beroemde tv-presentatrice die bij de aangifte liegt dat Yousef haar bedreigde met een mes. Deze leugen zal hun levens ingrijpend veranderen.

Mogelijk schadelijk tot 12 jaar Angst Grof taalgebruik

Sam de Jong NL 2021
79 minuten
Nederlands gesproken

Koop nu een kaartje

Na Prins en Goldie is Met Mes de derde speelfilm van Sam de Jong. Met Mes is zowel een media-satire als een tragedie over de menselijke aard, in een visueel overdonderende stijl. Met Mes is geselecteerd voor de IFFR Tiger Competition.

Yousef moet een nieuwe zonnebril, want iedereen in zijn klas heeft een nieuwe zonnebril. En Eveline wil na een onbevredigende carrière als presentatrice van een stompzinnige tv-quiz nu een film maken – niets minder dan “een gelaagd portret van de neoliberale mensenwereld” – en daarvoor krijgt ze die videocamera van Ward. Hun twee verlangens botsen op elkaar wanneer Yousef met zijn maat Redouan die camera steelt, zodat hij hem in kan ruilen voor een zonnebril. Bij haar aangifte verklaart Eveline onder druk dat ze met een mes is bedreigd. Wat een leugentje om bestwil lijkt, veroorzaakt een kettingreactie aan gevolgen. Het stempel ‘met mes’ poets je immers niet gauw weg.

Sam de Jong af tussen Yousef (Shahine El-Hamus) en Eveline (Hadewijch Minis). Voor beiden begint het verhaal met een verlangen naar spullen – een terugkerend thema in het werk van De Jong, van de paarse Lamborghini in Prins (2015) tot de knalgele bontjas in Goldie (2019).

De film draait onder meer om hoe destructief eenzijdige aandacht voor “meeleven”, voor emoties, voor de onderbuik eigenlijk is, en hoe dat uiteindelijk ons begrip voor elkaar in de weg staat. Maar vooral neemt De Jong hier de macht van de camera op de korrel. Zo lijkt De Jong ook zelfbewust zijn eigen rol onder de loep te leggen, als maker van twee films over wat kort door de bocht “gemarginaliseerde” personages zouden kunnen worden genoemd. Het is de aanwezigheid van de camera die maakt dat zowel Yousef als Eveline in een rol vallen, een stereotype – zowel in de beroving aan het begin van de film, als in de slim geconstrueerde confrontatie aan het eind. De camera blijkt een veel krachtiger wapen dan dat gefingeerde mes.