lumen is a clean WordPress themefree WordPress theme developed by myThem.es
First ButtonSecond Button

Opening Bluesfestival Delft: The Last Waltz + Live muziek

Donderdag 20 februari 21.10 uur met vooraf (in de zaal) live muziek!

Elk jaar in de maand februari vindt het grootste indoor blues festival plaats van Nederland: Blues Festival Delft. Van 20 t/m 23 februari zijn er in verschillende cafés in Delft een groot aantal gratis toegankelijke optredens. De opening van het festival is dit jaar wederom in Lumen. We vertonen de klassieker The Last Waltz, het afscheidsconcert van The Band in november 1976 in de Winterland Ballroom in San Francisco. Door de technische perfectie en de geïnspireerde artistieke visie van regisseur Martin Scorsese wordt The Last Waltz algemeen beschouwd als een van de beste concertfilms ooit.

Om 18.20 uur vertonen we ook A Complete Unknown, die die dag in Nederland inpremière gaat. In A Complete Unknown volgen we Bob Dylan (een fantastische rol van Timothée Chalamet) gedurende de eerste vier jaar van zijn carrière, vanaf zijn aankomst in New York tot het begin van zijn elektrische periode. We observeren zijn liefdesleven, zijn ontmoetingen met andere folkmuzikanten en vooral – heel veel muziek. Kaartjes vind je hier.



Martin Scorsese   US   1978
117 minuten
Engels gesproken, niet ondertiteld

Koop nu een kaartje

do 20 feb
Zaal 121.10

The Last Waltz is ook een showcase voor artiesten met wie The Band zich verwant voelde: van Muddy Waters (een verschroeiende versie van Mannish Boy) tot Joni Mitchell, Neil Young, Eric Clapton en Van Morrison. Bob Dylans optreden roept herinneringen op aan zijn tournees met The Band in 1966 en 1972. Het concert wordt afgesloten met een all-castversie van het meer dan symbolische I Shall Be Released. De film bevat ook nieuw opgenomen materiaal, gedraaid in een studio enkele maanden na het concert en interviews met leden van The Band. Door de doorbraak van punk in het daaropvolgende jaar werd The Last Waltz een afscheidsrede voor een hele generatie muzikanten uit de jaren zestig.

Bandleider Robbie Robertson vroeg Martin Scorsese de film te regisseren. Scorsese gaf het eenmalige concert een typisch Hollywoodiaanse enscenering. Zo liet hij het decor ontwerpen door veteraan production-designer Boris Leven, die de decors en aankleding had verzorgd voor tal van Hollywood klassiekers als George Stevens’ Giant (1956). Leven gebruikte de rococo set van een La Traviata-productie en liet die opnieuw optimmeren in de Winterland Ballroom. Scorsese besloot het concert te filmen op 35 mm in plaats van het toen meestal gebruikte 16 mm vanwege de grotere scherpte. Het camerawerk werd verzorgd door elf cameramensen waaronder enkele van de grootste namen in Hollywood. De cameraposities en de rijbewegingen werden op voorhand op papier uitgewerkt in een 300 pagina’s tellend draaiboek, waarin muziek en liedteksten maat voor maat waren vastgelegd.