Dina en Michael zijn begin dertig. Hij is arts, zij actrice. Ze zijn best gelukkig in hun relatie, tot Michael over een scheiding begint na te denken. Ze hebben immers heel verschillende doelen in hun leven. ‘Zouden we niet gelukkiger zijn geweest als we uit elkaar waren gegaan?’ vraagt Michael. Maar Dina zegt slechts één woord: ‘Nö.’* In de daaropvolgende veertien scènes met veel zwarte humor en absurde en zelfs surrealistische elementen beschouwen we de beide hoofdrolspelers terwijl ze door de volgende zeven jaar van hun leven laveren, kinderen opvoeden en hun verhouding steeds opnieuw ter discussie stellen.
Nö is een film over de liefde en het leven daarmee. Een film over de generatie van rond de dertig, die alles heeft, steeds nieuwe dingen uitprobeert, aan alle sociale normen en verwachtingen voldoet en toch langzaam ontdekt dat het ze geen gelukkig leven oplevert.
Al eerder toonde regisseur Dietrich Brüggemann zich een soort seismograaf van zijn generatie in Drei Zimmer/Küche/Bad (2012), waarin hij goed opgeleide, links-liberale twintigers onder de loep nam. Zijn scenario’s schrijft hij graag samen met zijn zus Anna, die ook vaak voor de camera verschijnt (in Nö speelt ze de rol van Dina).
Internationaal werden de Brüggemanns bekend met Kreuzweg (2014), over de zelfgekozen lijdensweg van een veertienjarig meisje in een extreem religieus gezin. De strenge stilering van die film zien we in een lichtere vorm terug in Nö: elke scène is in één take opgenomen en begint met een tijdsaanduiding (‘twee maanden later’, ‘drie jaar later’). De camera beweegt alleen als het nodig is, de muziek is sober. Hierdoor krijg je als kijker de tijd om alle details van het getoonde tot je te nemen.
Door de combinatie van vorm en inhoud is de film wel vergeleken met het werk van de Zweed Roy Andersson, een filmmaker die Brüggemann bewondert.
*) ‘Nö’ is een mooi woord in het Duits, een spreektaalvariant van het gewone ‘nein’, maar niet alleen bedoeld om te zeggen dat je iets niet wilt, maar ook dat je er eigenlijk niets mee te maken wilt hebben en er nooit meer iets over wilt horen.
Deutsches Kino wordt georganiseerd in samenwerking met het Duitsland Instituut Amsterdam en het Goethe-Institut.
