Sing me a Song

donderdag 17 en zondag 20 september 2020

Indringend portret van de inmiddels achttienjarige monnikstudent Peyangki en zijn vriendin Ugyen. Een bitterzoete kijk op schermverslaving en de teloorgang van tradities in Bhutan. Dezelfde Peyangki zagen we eerder als vijfjarige in de documentaire Happiness.

Alle Leeftijden


Koop nu een kaartje

Sing me a Song opent met fragmenten uit Thomas Balmès’ vorige documentaire, Happiness (2013), die een beeld gaf van het leven in Bhutan vóór de moderne ontwikkelingen. In Happiness belichaamt de nog jonge monnik Peyangki de schattige onschuld en zuiverheid voordat er wegen worden uitgehouwen in de steile bergen naar het kleine, onaangetaste dorp Laya in de Himalaya, en voor de komst van elektriciteit, televisie en internet. De jonge monnik brengt zijn idyllische dagen door met het volgen van zijn gelukzaligheid, het leren van boeddhistische gebeden en stoeien in de roze bloemenvelden. Hij is scherp gefocust op de discipline die nodig is om als volwassene een lama te worden.

Tien jaar later, als hij inmiddels achttien is, is daar weinig van over. Peyangki is niet meer zo toegewijd aan zijn studie. Hij brengt veel vrije tijd door op zijn mobiele telefoon met het spelen van videogames, scrollen op internet of videochatten met zijn vriendin, Ugyen Pelden, die hij alleen nog via WeChat kent. Zij woont in de hoofdstad Thimpu en heeft een paar grote geheimen voor haar minnaar. Beiden dromen ze van een mooie toekomst.

In Bhutan, dat zo lang verstoken is gebleven van moderne verlokkingen, gaan de ontwikkelingen nu in sneltreinvaart. Het kalme portret van Peyangki en Ugyen is een indringende, bitterzoete kijk op schermverslaving en de teloorgang van tradities. De urgentie van deze documentaire ligt in de manier waarop Balmès het publiek betrekt bij het nadenken over de gevolgen van modernisering en de positieve en negatieve invloeden van moderne communicatiemiddelen.