The Innocents (laatste week)

vanaf donderdag 14 juli 2022

Verontrustend Noors coming-of-age-drama waarin kinderen hun eigen normen en waarden ontwikkelen. Mooie genremix van schrijver/regisseur Vogt, die voor eerder werk samen met Joachim Trier een Oscar-nominatie kreeg, met knap acteerwerk van de nog jonge kinderen.

Mogelijk schadelijk tot 16 jaar Geweld Angst Grof taalgebruik


Koop nu een kaartje

Schrijver/regisseur Eskil Vogt had recent nog succes met The Worst Person in the World en kreeg daarvoor een ​​welverdiende Oscar-nominatie, samen met co-schrijver Joachim Trier. Vogt en Trier werken veel samen, maar Vogt regisseert ook af en toe zijn eigen werk zonder zijn beste vriend, waaronder het uitstekende Blind in 2014.

Het diep verontrustende The Innocents, doet denken aan zijn script voor de Trier-film uit 2017 Thelma, het verhaal van een jonge vrouw die zich realiseert dat ze onverwachte krachten heeft. Zoals die film een ​​sci-fi-uitgangspunt gebruikte om kwesties van ontwikkeling en repressie uit te werken, zo gebruikt The Innocents dit om te onderzoeken hoe kinderen tijdens het opgroeien hun eigen morele code onderzoeken en woorden als ‘onschuldig’, ‘schuldig’ en zelfs ‘goed’ en ‘kwaad’ een echte betekenis beginnen te krijgen. Een diepe empathie van Vogt voor zijn kindacteurs -die met geweldig acteerwerk de film dragen- verheft de film tot een beklemmend meesterwerk waarin het lang onduidelijk blijft of de kinderen goede of kwade bedoelingen hebben, zo die al bedoelingen hebben. Een mooie genremix die je op het puntje van je stoel brengt.

The Innocents speelt zich vrijwel geheel af in een groot Noors wooncomplex, het soort plek waar alle gebouwen en appartementen er over het algemeen hetzelfde uitzien, wat een alledaagse achtergrond toevoegt aan een zeer ongewoon coming-of-age-verhaal. De fenomenale Rakel Lenora Flottum speelt de negenjarige Ida, die op de leeftijd is waarop grenzen worden onderzocht. Ida is ook oud genoeg om zich te ergeren aan haar autistische, non-verbale zus Anna (Alva Brynsmo Ramstad). Als Anna haar lastigvalt, knijpt Ida in haar been, wetende dat haar zus niet zal reageren. Ze provoceert. Ze probeert een reactie te krijgen. Kinderen doen dat op deze leeftijd – grenzen overschrijden om te zien wat er daarna gebeurt.

En dan ontmoet Ida Ben, een jongen die alle traditionele grenzen al lang heeft overschreden en dat zal blijven doen. In een verontrustende scène waar dierenliefhebbers even de andere kant op moeten kijken, vermoordt Ben (Sam Ashraf) op brute wijze een kat. Ben is gepest door de lokale bevolking en genegeerd door zijn alleenstaande moeder, wat heeft geleid tot het soort ontbinding van morele waarden waardoor soms een seriemoordenaar ontstaat. Maar Ben is geen doorsnee sociopaat in spe, want hij kan dingen die de gemiddelde onruststoker niet kan. Het blijkt dat Ida en Anna ook vreemde krachten hebben, net als Aisha (Mina Yasmin Bremseth Asheim), een meisje dat ook in de buurt woont, en ze lijken alle vier krachtiger als ze bij elkaar in de buurt zijn. Het klinkt misschien als The New Mutants of Chronicle, maar het concept van Vogt is niet zo mythologisch diep. Het gaat meer om het stellen van ‘wat als’-vragen over jongeren. Wat als een kind wraak kon nemen op een pestkop zonder hem zelfs maar aan te raken? Hoe ver zouden ze gaan? Hoe zou dat zijn zich ontwikkelende morele code vormgeven? Hoe beïnvloedt macht onschuld?

Ida is de eerste die beseft dat Ben niet alleen bijzonder maar ook gevaarlijk is. Hierop doordenkend zou je zelfs een interessante genderdynamiek in The Innocents kunnen zien: een onderzoek naar wanneer jonge meisjes beseffen dat de jongens om hen heen gevaarlijk zijn en hoe bondgenootschap nodig is om machtsonevenwichtigheden te overwinnen. Vogt is het soort schrijver dat zijn thema’s nooit omschrijft met duidelijke, onderstreepte dialogen of plotwendingen. Hij vertrouwt zijn publiek en geeft ze ideeën om over na te denken in plaats van eenvoudige morele boodschappen te geven. U bent dan ook van harte uitgenodigd om zelf te bedenken welke thematiek u in de film ziet.

Ook als visueel kunstenaar levert Vogt goed werk af. Geschoten door Sturla Brandth Grøvlen, heeft The Innocents een betoverende beeldtaal terwijl de camera door het appartementencomplex duikt en beweegt. De imposante gebouwen die nog groter lijken als je jong bent; de ramen die allemaal bijna dreigend hetzelfde aanvoelen; het geluid van kinderen op de complexe speeltuin; de krappe vertrekken van deze woningen die afwijzende of zelfs gewelddadige ouders verbergen en ongewone kinderen creëren. The Innocents vertelt zowel verhalend als visueel een verhaal.

Een zeer ambitieuze film die niet alleen kinderen gebruikt als instrumenten in een sci-fi-concept, maar ook zijn prepuberale hoofdrolspelers probeert te begrijpen. Soms is er geen dorp voor nodig – er is een kind voor nodig om erachter te komen dat ze nooit meer echt onschuldig zullen zijn.