Tout s'est bien passé

vanaf donderdag 3 februari 2022

Levensmoede vader roept de hulp in van zijn dochters in onsentimenteel, soms wrang-geestig euthanasiedrama. Het recht om waardig te sterven staat centraal in François Ozons krachtige verfilming van de memoires van Emmanuèle Bernheim.

Alle Leeftijden


Koop nu een kaartje

Emmanuèle’s bejaarde vader André Bernheim is na een beroerte halfzijdig verlamd en aan bed gekluisterd. André is een gecultiveerde, maar enigszins stuurse kunstverzamelaar; een gezinsmens, en tegelijkertijd openlijk homoseksueel. Zijn vitaliteit blijft ondanks alles door zijn verdriet heen schijnen, maar omdat zijn situatie uitzichtloos is, vraagt hij Emmanuèle, een van zijn beide dochters, om hem uit zijn lijden te verlossen. Eigenlijk ontfermen de zussen zich met frisse tegenzin over de laatste levensfase van hun vader, die zich destijds weinig aan zijn gezin gelegen liet liggen.

Hulp bij zelfdoding is in Frankrijk strafbaar, wat André’s lijdensweg langer en gecompliceerder dreigt te maken dan nodig. Maar met humor en een opvallend ingetogen regie houdt Ozon sentimentaliteit knap op afstand. Niet alleen hanteert Ozon zijn kenmerkende zwarte humor, hij is ook vooral geïnteresseerd in de complexe relatie tussen de koppige André en zijn dochters. Dit rijkgeschakeerde familieportret vervalt echter niet tot melodrama. Het beeld van de huilende dochters aan het voeteneind van hun stervende vader wordt al snel onderbroken met flashbacks waarin vaderlief een eersteklas egoïst blijkt te zijn. Bij Ozon mogen mensen gewoon mensen zijn, ook in het aanschijn van de dood. Dat hij geen tijd verspilt aan sentimentaliteit, maakt de ontknoping des te ontroerender.

 

Het is een film over sterven die paradoxaal genoeg de liefde voor het leven benadrukt. De omschrijving is van regisseur François Ozon zelf.

Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige autobiografische roman van de in 2017 gestorven Emmanuèle Bernheim, jarenlang de scenariste van verschillende films van Ozon.