lumen is a clean WordPress theme free WordPress theme developed by myThem.es

What Do We See When We Look at the Sky?

donderdag 25 augustus 2022 en maandag 29 augustus 2022

Een heerlijk lome Georgische lentefilm, een magisch-realistische romcom, een sprookje, en dat alles gedrenkt in een verrukkelijk vaal kleurenpalet. Een meesterwerkje met een mooi ritme en meesterlijke regie. Lisa en Giorgi zijn op slag verliefd, maar daarna verloopt het minder voortvarend.

Onderdeel van de reeks INHAALFILMZOMER

Alle Leeftijden

Alexandre Koberidze GE, DE 2021
150 minuten
Georgisch gesproken, Nederlands ondertiteld

Koop nu een kaartje

Met What Do We See When We Look at the Sky? profileert de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze zich als een eigenzinnig maker om in de gaten te houden. Het is pas zijn tweede speelfilm, en bovendien nog maar zijn afstudeerfilm aan de filmacademie van Berlijn, maar hij schopte het er in 2021 direct mee tot de competitie van de Berlinale. De film is een wonderschoon kleinood: tegelijk een romantisch sprookje en een vrolijk meanderende documentaire over het dagelijks leven in Koetaisi, een van de oudste steden ter wereld.

De liefde op het eerste gezicht tussen Lisa en Giorgi wordt ernstig gecompliceerd doordat ze de dag na hun ontmoeting beiden van uiterlijk veranderen. Koberidze laat die magisch-realistische ingreep voorkomen als de gewoonste zaak ter wereld. Omgekeerd toont hij de vaardigheid om het alledaagse betoverend en poëtisch te maken.

Het begon er allemaal mee dat Koberidze graag een sprookje wilde maken, vertelt hij in een videocall kort na de (virtuele) première in Berlijn: ‘Ik las een tijdlang veel sprookjes, van over de hele wereld, en op de een of andere manier zette dat een luikje bij me open. Het biedt eindeloos veel mogelijkheden om in een verhaal iets te laten gebeuren. Ik wilde een film maken over iets bovennatuurlijks, iets wonderlijks. Niet als een metafoor of een allegorie, maar juist heel feitelijk, als iets wat voor je ogen gebeurt. Als je een wonder wilt laten zien, kun je alles eromheen maar beter zo gewoon mogelijk maken, leek me, zodat het geloofwaardig wordt. Het wonder is hier iets alledaags.’

Op locatie is veel research gedaan. ‘Alles is erdoor gevormd. Soms werden we getroffen door het licht in een bepaalde straat, of een uitzonderlijk mooie deur, en dan zochten we een manier om die plek in de film te verwerken. Het scenario vormde zich door waar we in de stad liepen en wie we tegenkwamen. Er is bijvoorbeeld een meisje met goudblond haar dat je een paar keer ziet voetballen. Dat was gewoon iemand die we tegenkwamen, met wie we bevriend raakten, en die we een paar keer filmden.’