Op een eilandje voor de kust van de Verenigde Staten lopen in 1965 twee verliefde kinderen weg van huis. De lokale scouting, sheriff, en de ouders gaan op zoek naar de pubers. Wes Anderson weet in deze komische film de kinderwereld prachtig te verbeelden.

Ter ere van Wes Andersons nieuwe film The Phoenician Scheme (vanaf 29 mei te zien) haalt Lumen een aantal klassiekers van Wes Anderson terug, waaronder Isle of Dogs, Moonrise Kingom en The Grand Budapest Hotel.

Op een eilandje voor de noordoostkust van de Verenigde Staten ontsnappen in 1965 twee eigenzinnige en verliefde pubers. Sam, een twaalfjarige padvinder die van pleeggezin naar pleeggezin verhuist, besluit samen met zijn vriendinnetje Suzy weg van huis te lopen. Hij heeft de route al uitgestippeld, zet gedegen het tentenkamp op. Ondertussen raakt de volwassen wereld in paniek – welk onheil kan de twee verliefde kinderen overkomen?

Spoedig wordt door de plaatselijke padvinderij een zoekactie op touw gezet. Dit is Wes Anderson op zijn best. De zoektocht wordt wisselend geleid (of verknoeid) door de lokale sheriff (gespeeld door Bruce Willis), die bovendien een romance heeft met Suzy’s moeder (Frances McDormand), of door de stuntelige hopman (Edward Norton). Suzy’s vader (Bill Murray) is advocaat en meer geïnteresseerd in een het vervolgen van de suffe sheriff dan het vinden van zijn dochter. De toeschouwer bekijkt het volwassen gestuntel al gauw vanuit jeugdig perspectief: in MOONRISE KINGDOM geeft Anderson een komische aftekening van de falende volwassenheid.

Als de film de wereld van de volwassenen niet serieus neemt, des te meer is de film begaan met de sprookjesachtige kinderwereld. Anderson wilde de heftige sensatie van de eerste verliefdheid weergeven. Dit levert de mooiste scènes op, zoals wanneer de kinderen dansen op het tentenkamp dat Sam voor zijn vriendinnetje bouwde. Anderson speelt hier met beeld en geluid zoals alleen hij kan, met fantastisch geknutselde decors en creatief camerawerk. In de strakke openingsscene,bijvoorbeeld, wordt Suzy’s ouderlijk huis getoond als ware het een poppenhuis: statische shots worden afgewisseld met prachtige mobiele shots, terwijl alles een vertederende truttigheid heeft.

Anderson geeft met zijn aandoenlijke geknutsel een droogkomische blik in de kinderwereld. MOONRISE KINGDOM is enerzijds een gevoelige kinderwereld voor volwassenen waar de naïeve overtuiging van kinderen serieus genomen wordt. Tegelijk toont het de creativiteit en oorspronkelijkheid van een groot filmregisseur die met strakke gedetailleerde composities een geheel eigen universum bouwt.