“Wij mensen vinden onszelf veel te belangrijk” stelt documentairemaker Victor Kossakovsky. In zijn nieuwe bioscoopdocumentaire Aquarela speelt water de hoofdrol. Met al zijn oerkracht dondert het over ons heen en het is zowel mooi als verontrustend; extase en inspiratie, maar ook vernietiging en menselijk leed. Met indrukwekkende framerates en overweldigende muziek is Aquarela een cinematografisch spektakel. Op het Baikalmeer, het oudste, grootste en diepste binnenmeer van de wereld, zakken auto’s door het ijs, dat al weken eerder dan normaal is gaan smelten. Tijdens een hevige storm verandert een massief zeilschip tot een hulpeloze speelbal. In Miami slaat het water als een muur door de stad tijdens orkaan Irma. De mens speelt uiteindelijk slechts een bijrol. In de eerste plaats legt Kossakovsky de vele persoonlijkheden van het water vast: van woeste baren tot kalme beekjes, en van smeltende ijskappen tot de hoogste waterval ter wereld. Het effect is hypnotiserend, adembenemend en spookachtig mooi. Aquarela ging in wereldpremière op het Filmfestival Venetië, werd geselecteerd voor Sundance en was eerder te zien op IDFA in het ‘Masters’ programma.